Tweestrijd

Als ik wil, dan wil hij niet
Als ik liefheb, sluit hij het hart
Wil ik denken, dan verandert hij van onderwerp

Hij is ik en ik ben hem
Maar ik ben de geest, hij is mijn stem
Toch zegt hij niet wat ik denk
Doet niet wat ik heb besloten
En als hij dan ervaart waarom
Is het te laat en zijn de tranen al vergoten

Hij het lichaam, ik mijn geest
Samen zijn wij, mij
We zijn een eenheid
In verscheidenheid

Wat hij wil, verlang ik ook
Maar wat ik overdenk
Is wat hij reeds heeft gedaan
Hij doet
Maar ik ervaar de blaam
Het schaamrood op zijn kaken
Is dan het teken dat hij snapt
Dat hij misschien wederom
Te snel mijn denken, aan zijn laars heeft gelapt

Hoe krijg ik hem in mijn greep
Dat hij luistert naar mijn rede
Gebruik maakt van zijn verstand
Zodat mijn kennen en mijn weten
In vruchtbare bodem landt

Ik weet het niet
De geest is gewillig, het vlees is zwak
Toch ben ik te zwak
Om het vlees gewillig te maken