huismus, mijn maatje die ik kwijt ben.

Veel tijd is verstreken
Toen ik aan je dacht
nu is er pijn
je hebt het naar een einde gebracht
zakkend in elkaar
roep ik je naam
geen hand die me toereikt
Niemand is daar

lieve vriend,
kom naar buiten
geef eens die lach
lieve woordjes
maken mijn dag
Laat je ogen strelen
van buiten
ga niet naar binnen
Je gaat..
en je ogen sluiten

Veel tijd is verstreken
toen ik je miste
verlangend naar de momenten
het einde bracht me steken
Mijn hart bloedend
stijgt om jou
Ongeneesbaar zoals het is

Vrienden
dat waren wij
Jij was mijn maatje
ik vond het al te waar
het was te mooi
maar zoals je weet
Het is nu klaar