Een doorsnee regenachtige dag

De druppels druipen langs de ruiten,
toch moet ik weer naar buiten.
Geen hond op straat alleen die van mij,
van deze regen wordt mijn hond niet blij.
Maar ja de natuur roept toch op zijn tijd,
ik zeg hup, hup gaan met die geit.
Hij kijkt mij met alle liefde aan, moet ik nu gaan?
Zo’n liefdevolle blik kan ik toch niet weerstaan.
Ik geef hem een knuffel en een aai over zijn bol,
eenmaal buiten slaat hij op hol.
Hij loopt als een tierelier,
plasje daar, plasje hier.
Wordt totaal vies, maar dat lijkt hem niet te storen,
ik voel de bui al hangen, en zal me daar om bekoren.
Doe dat ook met alle liefde voor mijn lieve schat,
ook al is hij zo doorweekt als een waterrat.
Eenmaal als ik hem droog, begint hij mijn gezicht te likken,
en zie ik in zijn ogen van die liefdevolle blikken.