Station van de tijd
Een man ligt elke dag
met zijn ingevouwen tent
aan het station tussen
de rook van treinen en
de tekende geur van
zwarte diesel en zwaar benzine.
Lege bussen geven geen dienst aan
treinen missen gepaste tijdstippen
mensen met hangend muziek in de oren
wachten ongeduldig op lakse minuten.
Een jong meisje neemt sprakeloos afscheid
van haar ouders. Ze zwaaien maar
kijken niet om…
Chauffeurs nemen pauze
zwaaien de krant open
starend naar het eerste artikel
en lezen globaal de lege woorden
van het nieuws.
Hoofdtitels schreeuwen om
gelezen te worden
om tentoon te stellen wat de
verwarde wereld van vandaag
huilend met zich meesleurt...
Reacties op ‘Station van de tijd’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!