Niet wetend... NOOIT wetend...

Waarom leef je?
Omdat het moet
Het leven komt je tegemoet
Als het niet gaat zoals het moet
Dan moet het maar zoals het gaat
Dat is hoe iedereen de wereld verlaat

Nooit wetend waarom je leeft
Nooit wetend waarom het leven zo’n pijn doet
En dan is het leven weer zo zoet
Dan zit het weer vol met kleuren
Ach, wat heeft het leven toch veel humeuren…

Ooit zal je denken: waarom leef ik?
Met je voeten in het zand
En je haren in de wind
Dat je denkt: waar ben ik nu weer beland
Mensen lopen je leven in
Ze laten voetafdrukken achter in je hart
En ooit gaan ze weer weg
Alles voor je ogen wordt dan zwart
Nooit wetend waarom...

Het leven is soms zo zoet
Je kijkt dan naar buiten, vergeet even alles
Ziet de witte zachte wolken
En de heldere blauwe lucht
De vogels die voorbij vliegen, met hun kleurrijke veren
De zon die in je gezicht schijnt
Zal op een dag omkeren
Al het mooie dat dan verdwijnt
En de maan die dan schijnt
--