vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Witte duiven
De witte duiven
pikken de kruimels op
onder de straatlantaarn
in de diepe nacht.
Een oud vrouwtje met
een rieten mandje dat
gevuld is met olijven
fietst snel voorbij op de
harde keien van de boulevard.
De wind bezorgt stilte in de stad
de zachte regendruppels tikken op
gesloten ramen
kalme voetstappen vinden hun
bestemming op gekruiste zebrapaden.
Zonder toestemming
begon het te hagelen
en toen de ijzige hagel
de broodkruimels besprenkelde
vlogen de witte duiven samen weg.
Reacties op ‘Witte duiven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!