EEN ZEEMEERMIN IN ZEVENAAR

EEN ZEEMEERMIN IN ZEVENAAR

Een zeemeermin in Zevenaar
Zei: iedereen bekijkt het maar
Want ik ga fijn een dag naar zee
Naar mijn vriendin in Zierikzee

En om in Zierikzee te komen
Heeft ze daarna de trein genomen
De reis is reuze vlot gegaan
En na wat uurtjes kwam ze aan

Op het perron zei haar vriendin:
Spring maar meteen mijn auto in
En daarna reden ze getwee
Eventjes later naar de zee

Ach, sprak de meermin, ’t is zo fijn
Om eindelijk weer in zee te zijn
Ze moest van het plezier haast kraaien
En zei: ik ga snel naar de haaien

Die heb ik zolang niet gezien
Ik denk al gauw een jaar of tien
En ook de zeehonden en vissen
Heb ik te lang al moeten missen

Maar toen ze die weer had ontmoet
En allerhartelijkst begroet
Heeft ze haar topje aangedaan
En is het strand weer opgegaan

’t Is zaak dat ik nu profiteer
Van dit bijzonder mooie weer
Dat zei ze en het laat zich raden:
Ze ging een uurtje zonnebaden


Vermoeid door alle lotgevallen
Is ze daar toen in slaap gevallen
En vrij van alle ongemakken
Heeft ze daar heerlijk liggen bakken

Drie uren later werd ze weer wakker
En was gestoofd, de arme stakker
Een jongetje zei onbeleefd
U bent zo rood, nou, als een kreeft!

Ze dacht: och is het al zo laat?
Ik denk dat zo mijn trein al gaat
En zei daarna tot haar vriendin
Ik moet meteen de trein weer in

En in de trein zei een klein ding
Mama ik ruik hier kibbeling
Heb ik het mis wanneer ik gis
Dat die mevrouw een bakvis is?