vorige gedicht
vorige gedicht
Gevangen in mezelf
Als een onzichtbare schaduw
Ga ik ongezien door het leven
Met zoveel dromen in mijn hart
Maar niet de kracht ernaar te streven
Het onvermogen datgene te zeggen
Wat als een geheim verborgen is
En steeds als de dag voorbij gaat
Heb ik weer een kans gemist
Hun woorden zijn mijn waarheid
En zo ga ik zelf verloren
De stem die diep vanbinnen schreeuwt
Maar niemand ooit zal horen
Het duister zwart zo donker
Met geen lichtpuntje in zicht
Raak ik steeds verder van mijzelf
En ga ik door, met een masker op mijn gezicht
Reacties op ‘Gevangen in mezelf’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!