EEN ZEEMEERMIN IN ZIERIKZEE

Voor Astrid


EEN ZEEMEERMIN IN ZIERIKZEE

Een zeemeermin in Zierikzee
Wou dolgraag met de stoomtrein mee
Maar ja, de trein reed op het land
En zij was van de waterkant

En dus dacht toen de zeemeermin:
"Hoe kom ik nou die stoomtrein in
Zonder te maken dat mijn staart
Daar een gigantisch opzien baart?"

"En ook mijn blote bovenkant
Kan echt niet op het vaste land
Omwille van de goede zeden
Zal ik mij aan moeten gaan kleden"

Nu, zo gezegd en zo gedaan
Toen heeft ze kleren aangedaan
Die op het strand waren verloren
Maar haar nog wel konden bekoren

Ze waren in zeer goede staat
En zelfs ook nog in haar maat
"Wat een geluk!", dacht de meermin
"Hiermee kan ik de trein wel in"

Ze ging op weg naar het station
En kwam terecht op het perron
Waar ze de trein al klaar zag staan
En snel is ze er in gegaan!



Daar ging de trein en zij ging mee
Steeds verder weg ging het van zee
Het was geweldig, ze genoot
Maar haar gezicht werd langzaam rood

En, daarna, dacht ze even later:
"Ik krijg behoefte aan fris water
Want zonder dat wordt het een flop
En droog ik in een uurtje op!"

" 'k moet gauw weer naar het water terug
Wat zie ik daar? Aha, een brug!
Dan is daar vast wel een rivier
Ik denk dat ik er uit moet hier"

Het plan was razendsnel gesmeed
Fluks heeft ze zich toen uitgekleed
Trok, hopla, uit het hele zakie
En stond toen plotsklaps in haar nakie!

Daarbij verbazend alleman
Zoals men zich wel denken kan
En sprong toen, handig en bekwaam
In de rivier, door 't open raam

Toen is ze zwemmend kalmpjesaan
Daarna op weg naar huis gegaan
Ze dacht: "Die trein, het viel me mee,
Maar ik ben liever toch in zee!"