Verkracht

Verkracht

Het is donker en koud,
en hij is zo zwaargebouwd.
Het is zo stil,
dat ik van angst niet gil.

Zit hier op mijn kamer,
en hoor de regen op de ramen.
Net als de druppels op mijn wangen,
Probeer ik ze op te vangen.

Zit al uren tegen de muren,
in een hoek zonder me broek.
Zie de maan schijnen,
en voel nu pas al mijn pijnen.