De papegaai en de dichter

Er is een dichter
die elke avond
poëzie leest of schrijft
in zijn geordende schrijfkamer
waarin de rekken vol zijn
van gedichtenbundels
proza, sonetten en toneelstukken.
Hij heeft een kooi naast zijn bureau
waarin een papegaai leeft
luistert maar niet praat.
De dichter leest altijd luidop
zodat zijn papegaai ook zo
poëtisch wordt als hem
hij leert de papegaai
de betekenis van poëzie en de woorden
de vrucht van de poëzie en haar sap
de lucht van de machte poëzie en haar levensadem
en de papegaai leeft
luistert maar spreekt nooit.
Hij is stil
leeft in zijn stilte
luistert naar de eensoortige stilte.
De dichter zocht naar een reden
van zijn stilte
en op een avond zonder dat hij
poëzie leest of schrijft
besefte de dichter dat hij zijn
papegaai vergat te leren
over de stilte tussen de woorden
van de poëzie.