Naakte waarheid
Ik was onzichtbaar voor je
je dacht dat je alleen in de kamer was
je zong infame liederen en je
verzwolg de warmte in de kamer.
Je verlegde de grenzen en je keek om je heen
om zeker te zijn of niemand er was
maar ik was achter je
onzichtbaar maar voor de meubels in
de kamer was ik maar al te goed apert.
De gordijnen scheurde jij dicht en de
deur klopte jij op slot.
Ik rook de geur van vileine plannen.
Je spuugde al je kleren uit die jou
eigenlijk diep verborgen hielden en
daar stond je helemaal
naakt voor mij.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
20-08-2015
Over dit gedicht
Accepteer dat het soms gaat zoals het gaat... Dat er even geen uitweg is, geen antwoord, geen vrije doortocht naar wat oplucht
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
WaarheidReacties op ‘Naakte waarheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!