vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Voetstappen in het zand
wind ontbladerde
zong kale takken
tegen een strak
blauwe lucht
ik huisde
niet meer thuis
verbleef achter
gesloten luiken
de wereld buiten
ordende zich
in verder sluiten
gaf mij geen gezicht
zelfs het roepen
van mijn naam
liet ik zeilen strijkend
zonder aan te leggen gaan
ik dobber rond
want het tij is dood
de zee droogt op aan
een onbekend stuk strand
ik spring en
dwing mezelf aan land
zie in opperste verbazing
weer voetstappen in het zand
wil melker
19/08/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
19-08-2015
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Depressie EenzaamheidReacties op ‘Voetstappen in het zand’
-
Echt heel mooi.
Babs - 23-08-2015 om 08:38