ik dacht in lichamen

Ik dacht in lichamen

ik dacht in lichamen
toen ze geboren werden
in wie het leven bleef
mocht blijven
hij die niet kwam
was ook in mij afwezig
en van hij die vertrok
deed ik alsof hij ook
niet gekomen was
maar ik was mis
van lichamen sprak ik
de één wel
de ander half
de laatste niet
zoals alles lichaam was
te verboden
te onveilig
te begerenswaardig
te zondig
maar hun geesten
zijn bij mij gebleven
alle drie
zoekend word ik soms door hen gevonden
de ene half
de ander niet
Half heeft Niet bij de hand
hij trekt hem steeds voorwaarts
Half is goudbruin
Niet is zilvergrijs en vaag
soms kloppen ze in de nacht
op mijn trommelvlies
doe open pap
it’s me
het is Half die me roept
ze zijn alleen daar
als twee planeten
die zich buiten de melkweg
hebben begeven
Wel is gelukkig
hier gebleven

blijf bij mij
in de buurt
ik zal komen
om jullie thuis te brengen
blijf bij mij