vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Onwetendheid waarheen
Ik zal je wel troosten
niet met liefkozingen,
kussen en strelingen.
Ik zal je troosten
met woorden die het vuur
in je hart doven
met schouderklopjes
die al je breekbare stukjes
samenbrengen en weer
herboren wordt tussen
lichte puntjes van vriendschap.
Ik zal je niet beminnen
tussen het medelijden
en de snelle beelden van
het oud al veel gehoord verhaal.
Reacties op ‘Onwetendheid waarheen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!