Onterecht Beschuldigd

Ik hoor de stem nog weerklinken in mijn hoofd,
Opnieuw en opnieuw en opnieuw.
Langzaam neemt mijn woede de bovenhand,
en word ik door mijn gedachten verscheurd.
Ik heb zin om mijn handen tegen de muur stuk te slaan,
zodat de pijn zou weggaan.
Mijn hoofd draait overuren,
en de tranen branden op mijn wanen.
Ze blijven komen, lopend bloed blijft zachtjes stromen,
terwijl mijn hoofd bijna in stukken splitst.
Mijn hart dat bonst in mijn keel,
en dat niet bedaren wil.
Ik moet opboksen tegen de rare gedachten gang,
van al die anderen.
Ik dat beschuldigd word van dingen die niet 1 keer in mijn gedachten gang opkwamen,
Als een blok aan mijn been, dat me zachtjes naar beneden trekt.
En niemand die me helpen kan,
ik voel me moe, moe van het denken aan dat ene kleine iets
dat me nu nog helpen kan.