Zwartgelakte duisternis

Je bent er niet meer...
Ik open mijn ogen en
je bent als schaduw
voorbij me gegaan.
Ik zoek je tussen
verwelkte en vergeten rozen
die ik op je levenspad
heb geplant.
Ik zie niets anders dan je
bleek gelaat
ik hoor niets anders dan
de laatste woorden die je zei
en die nog steeds in mijn
oren hangen.
Ik voel je nabijheid
als verdord as
ik ruik nog je arme ziel
die naar boven is verheven
en ik smaak de bitterheid
van het verlies
op deze kleurloze dag.