Het vechten tegen Kanker
Het vreet aan je hart, een brok in je keel..
Pijn, stress, verdrietig, het doet zoveel..
Hulp van alle kanten, maar vechten doe je alleen..
Vechten tegen het geen wat je breekt..
Kanker, de ziekte die alles in je lichaam kapot maakt..
Je gaat kapot van de pijn en ellende wat de ziekte veroorzaakt..
Je vecht alleen, alleen tegen de kwade cellen
Chemo's hier en daar elke dag weer die ellende..
En elke dag maar afwachten wanneer zal het voorbij zijn?
Wanneer word ik verlost van die kwade cellen in me lijf?
En dan krijg je te horen dat het is uitgezaaid, je nog maar even te leven hebt..
Alles in je leven word omgegooid een brok in je keel terwijl je gevoel al genoeg zegt..
Je mag naar huis, afscheid nemen van je omgeving..
Iedereen bedanken voor de hulp en de meeleving..
Ik zal boven verder gaan, en met de kracht die ik heb..
Zou ik van jullie houden voor zolang ik nog te leven heb..
Reacties op ‘Het vechten tegen Kanker’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!