Moeder aarde

omringd door een schil
diep verstopt
verscholen in de kern
zit de eigen wil

omringd door de nacht
in het donker
groeit er iets
wat op liefde wacht

wachtend in de grond
van moeder aarde
zit het vuur
makend een wond

een sprietje ontluikt
zich wringend
in allerlei bochten
waar de vrijheid ruikt

gedreven ontvlucht
uit het donker
reikend naar
de hemelse lucht

heel langzaam
ontwaakt
in het zonlicht
een naam

gegroet Marill
kwetsbaar
uit Moeder aarde
zoekend wat ze wil

een weg afgelegd
diep vallend
liefdevol opgevangen
staat ze weer recht

Liefs,
Marill.