Dromen over de buitenlucht
Ze kon dromen over wat ze wilde
krijgen kon ze nooit
geen gelukkige jeugd gehad
steeds zand in haar ogen gestrooid
Dromen was het enige dat ze kon
ook al lag ze stil in bed
tien jaar geleden toen haar leven begon
maar wie had haar hier op de wereld gezet
Dromen over een mooie dag
een pretpark om naartoe te gaan
zou brengen op haar gezicht, een mooie lach
in plaats van elke dag die tranen
Niemand gaf iets om dit meisje klein
op haar kamer zit ze al tien jaar alleen
ze mag nooit eens buiten zijn
heeft niemand om zich heen
Ze droomde over een ander leven
het enige wat ze kon was fantaseren
over ouders die haar liefde geven
over mensen die haar iets willen leren
Opgesloten op haar kamer klein
witte muren was het enige dat ze zag
nog nooit buiten geweest
steeds moeten dromen van een heldere dag
© Raissa Derous
10 juli 2015
www.raissa-schrijven.webnode.be

Ingezonden door
Geplaatst op
10-07-2015
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Buitenlucht DromenReacties op ‘Dromen over de buitenlucht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!