vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Doornen
Je lach groeide uit
tot een vruchtbaar roos
waarnaar wespen zoemen
en verdord honing slikken.
Je lach was precies
een steek...
Het bijt
het is hypocriet en
vijandig.
Je lach at me op
zonder hart en medegevoel.
Reacties op ‘Doornen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!