1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vastgeroest
Vastgeroest in je geheugen
Nergens meer naar uit kijken of je gezellig op verheugen
Je gezin dat je allang niet meer herken
Deze wrede ziekte is niet te beschrijven, met geen enkele pen
Wat doet het toch een pijn
Als dit je man of vader hoort te zijn.
In liefde opgedragen aan mijn vader
Petra de Jong
Ingezonden door
Geplaatst op
22-06-2015
Over dit gedicht
Opgedragen aan mijn vader die jaren geleden overleden is aan Alzheimer. Vastgeroest in zijn gedachten zo ver weg van zijn gezin. Wij stonden er midden in, hij zo ver weg... al zo lang los gelaten. Vaarwel lieve papa
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Alzheimer Geheugen Loslaten Pijn Vastgeroest VerdrietigReacties op ‘Vastgeroest’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!