1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Tuinvrouw

In de groene tuin
heerst er stilte.
Het roffelen van de
bladeren van de populier
en het vijverwater
spoelt over het gras en ik...
Ik zit hier verlaten
helemaal alleen
met diepe wonden
mijn hart reeds gebroken
gebroken tot kleine stukjes...
Mijn handen zoeken naar bloemen.
Bloemen die mij misschien
kunnen genezen
door hun onmisbaar geur.
Mijn neus staat open
maar ik ruik niets...
Ik ruik geen tulp
noch narcis.
Ik ruik enkel en alleen
mijn verdriet.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

Over dit gedicht

Onze wil is de tuin waarvan de ziel de tuinman is

Geef uw waardering

Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Bloemen Tuin Verdriet

Reacties op ‘Tuinvrouw’

  • Ik vind het altijd leuk om te lezen hoe ieder individuel zijn of haar emoties op hun eigen unieke manier verteld. Je hebt het mooi verwoord.

    kevinst - 22-09-2015 om 11:12

    ongewenste reactie

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Gerelateerde Gedichten

Tuinvrouw


Laatste berichten op het forum