Overbodige angst
Ik voel me overbodig bij je.
Soms probeer ik je te ontwijken
en niet in je nabijheid te zijn.
Ik voel me dan
ongemakkelijk en angstig
precies dat er kogels
uit je scherpe mond zullen schieten.
Ik zal nooit meer langs je
kunnen voorbij lopen
zonder te denken
aan hoe het allemaal was...
zonder te denken aan de gebeurtenis
die alles brak
brak vernietigde en
vernielde verplunderde.
Ik zal nooit meer langs je
kunnen lopen zonder te denken
aan wat ik voelde voor jou...
Ik zal nooit meer
naar je kunnen kijken
zonder dat de angst
in mijn hart weer bloeit
nooit meer naar je kunnen kijken
zonder dat je ogen
opengesperd zijn en me precies
gulzig zullen opeten.
Ik zal nooit meer
naar je kunnen kijken
zonder dat
er iets
iets in mij breekt...
Reacties op ‘Overbodige angst’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!