Eenzame maaltijd
's Avonds wanneer ik aan tafel
alleen eet zonder een date
niets om me heen heb
en alles vergeet en van niets weet
op mijn voorhoofd mijn vele zweet
omdat ik het warm heb, zo heet
en voel vanbinnen mijn oneindig leed
wanneer ik alleen mijn tranen wegsmeet
terwijl ik alles gulzig opvreet.
Diep vanbinnen slaak ik een kreet
wanneer jij mijn verdriet in mijn hart meet.
Je weet, ik heb het niet zo breed en
soms heb ik wel een leeg gat, een spleet
maar ik weet jij snapt alles en heb me beet
wanneer ik 's avonds
alleen eet.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
13-06-2015
Over dit gedicht
Beschouw jezelf niet als meer noch als minder dan anderen en ook niet als hun gelijke want een mens is geen kwantitatief begrip
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
EenzaamheidReacties op ‘Eenzame maaltijd’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!