1001 Gedichten
mijn gescheurde kreten smoort
de tijd lijkt te vliegen
en de mensen hebben vleugels
maar ik ontken enige noodzaak
iedereen spreekt zo hard
zonder iets te zeggen
de realiteit almaar verzwijgend
alle herrie kolkt fel
ruisend zijn agressie
valt langzaam stil
ik hoor alleen drukkende stilte
die mijn gescheurde kreten smoord
tot onsterfelijke verlatenheid
ik sla mijn handen stuk op de leegte
ren spoorloos door mijn twijfels
en schreeuw in mijn tranen de tijd achterna
Ingezonden door
Geplaatst op
13-06-2015
Over dit gedicht
Ik denk dat ik hiermee nummer 1 van mijn dichtbundel (zie profielpagina) op papier heb. Jullie commentaren zijn meer dan welkom. (Sorry voor de spelfout; heb m al 3x ingeleverd, maar een of andere zak vindt het nodig van een t een d te maken.)
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid Onbegrip Stilte Tijd Verdriet WoedeReacties op ‘mijn gescheurde kreten smoort’
-
Ik vind dit echt een mooi gedicht :) En je zegt er zoveel in waar ik mij ook wel in kan vinden xxx Echt prachtig geschreven x
Machteldje - 18-06-2015 om 21:11