vorige gedicht
vorige gedicht
Strikjes in haar haren.
Strikjes in haar haren
Ik zag haar,
zomaar in de regen
Het duurde slechts
een ogenblik.
En daarna
kwam ik haar
nog drie keer tegen.
Ik keek haar aan,
een kennersblik ?
In haar ogen
diep verdwalen
Haar hart een
groene wei
Ze is haar leven
steeds in die van mij
gebleven
Ik weet het nog
't begon in mei.
Ze had strikjes
in haar haren
Haar mond een
beetje rood
Ik zucht nog
vol behagen
Als ze die
de mijne bood.
Ger van der Ark
13-06-2015
Reacties op ‘Strikjes in haar haren.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!