constante
3/6/2015
het was alsof -
stilte duizend woorden had -
er geen morgen
na nacht bestond
mijn ogen -
geen spiegels vond
enkel een constante -
tegenover de grillige lucht :
het Grote Ongenoegen
in een Empathieloze wereld ... zucht
het was alsof -
ik bij momenten
bewegende lucht beter voelde -
op mijn huid
het was alsof -
ik "Borderline"
te vriend moest houden
mezelf en hem beter leren kennen
enkel een constante
tegenover de wilde waterstroom
het Grote Ongenoegen
vuur met water tot stoom
vervormt liefde tot een relikwie
een Oude Eik
in een Wereld Jonge Linden
zwervend
dromend
door rëeele verbeelding
alles wat realiteit mist
dat enkel - mensen - verdeelt
waar Rijkdom enkel zichzelf heelt
enkel een constante -
tegenover grillige vlammen -
het Grote Ongenoegen
niemand - om iets toe te voegen...
van iemand
die met weinig tevreden zou zijn
maar niets kreeg
behalve de Oude Pijn
van het Grote Ongenoegen
Ingezonden door
Geplaatst op
08-06-2015
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Borderline Huid OngenoegenReacties op ‘constante’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!