een aarzelende lentemorgen in Oz
28/5/2015
met zwaluwen in achtervolging
tussen de takken
van een roze tulpenboom
lag ik op zijn bloemblaadjes
starend naar het licht van de zon
verzon ik
dat jij tegen mij fluisterde
ik luisterde
naar je stem
voelde je levende warmte ...
alsof het gisteren was geweest
ach nee ...
het was al veel langer geleden
dat mijn ogen
jouw kleur bewaarden
aanvaarden
dat alles slechts
een betaalde vaude-ville was
heel ver weg
was het echte leven :
in het Land van Oz
wou ik de Ridder zijn
zonder Witte paard
die zomaar naast jouw
wou liggen dicht
omdat hij je graag heeft
zomaar ...
misschien is dat wel mogelijk
in het Land van Oz
In de realiteit
is er amper plaats voor dromen...
daardoor
ontkomen ze ergens anders
waar niets of niemand ze nog kan deren
maar ongedeeld
bleef de pijn ongeheeld
een krampachtig overleven
van de Oude in de Nieuwe wereld...
Ingezonden door
Geplaatst op
08-06-2015
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Ongeheeld Tulpenboom Vaude-villeReacties op ‘een aarzelende lentemorgen in Oz’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!