vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Donkere nacht van de ziel
Je weet niet wie je bent.
Je ziet niet wat je doet,
er is niemand die je nog herkent…
Je treedt in donkere voetstappen.
In het donker treedt je verder,
het licht ben je volledig kwijt.
Je voelt je alleen gelaten,
da’s voor jou echte realiteit.
In het donker,
lijkt je lijden oneindig.
De afdaling naar je onderwereld,
gaat ongestoord verder…
Gevangen,
middenin de donkere nacht,
lijkt het voor jou geen dieptepunt.
maar je eindpunt…
@ Lieven Castelein - 2015
Reacties op ‘Donkere nacht van de ziel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!