mistroostig

17/5/2015

mistroostig

ik loop alsof met blote voeten
over de kille keien
verder,door mistige weiden
alsof mijn dromen gisteren waren
radeloos,hun kracht bewaren
in een hopeloze wereld

waarin alles zo moeizaam gaat
ik weet het - het is altijd iets
wanneer hoop je verlaat
en je die duistere gedachten haat

bleef het stil in je hart
terwijl je steeds dezelfde film afdraait
bleef je leven een spiegel zonder weerschijn

de schittering - ver van mij
alsof het gisteren was geweest

toen ik verliefd was
op twee buurmeisjes
die me ook toen reeds -
niet zagen staan