vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Hefboom
Achtergelaten, nauwelijks nog adem hoorbaar
Catastrofaal, de groene bladeren in groot gevaar
Houterig, gekraakt, naast z'n vrienden in het woud
Tegen de wind vechten, een laatste hoop op behoudt
Tenen tasten hoopvol naar de vruchtbare grond
Woekerend in smerige aarde, het water in de mond
Eindelijk lichtinval, dwars door de verdorde takken
Eerherstel, groeien, z'n leven stilaan herpakken
Reacties op ‘Hefboom’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!