vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vandaar mijn tranen
Rood omrande ogen, natte rode wangen.
Tranen, niet te tellen, niet te vangen.
Waarom kan ik er niet tegen als alles veranderd?
Waarom moet ik nou altijd zo onzeker zijn?
Soms wil ik schreeuwen, van de innerlijke pijn.
Maar het lukt niet, ik kan het niet.
Vandaar mijn tranen....
Reacties op ‘Vandaar mijn tranen’
-
Huilen doet je soms eens goed. Blijf vooral schrijven, dat helpt bij je verdriet en pijn ... en je tranen!
Gedichtenlady - 15-05-2015 om 10:06