vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zijn levensles
Ze waren eensklaps verliefd.
Ze slingerden rozen
op de korte liefdespaden
en samen roken
ze de innemende geur
van witte jasmijn.
Hij beminde haar vurig.
Zij beminde hem welwillend.
De kussen waren
stille spijkers
gegraven tussen de tong
van de dwaas.
Achterlijke fouten
spoorde zij op
in de sterloze avonden.
Hij stortte zichtbare tranen
langzaam onder het kussen
van zijn graf.
Reacties op ‘Zijn levensles’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!