Uiteindelijk ben je altijd alleen
Leven in vrijheid, oorlog onbekend.
Toch gevangen omdat je eenzaam bent.
Altijd alleen met de reflectie van verdriet of geluk.
Een onbetekenend leven terwijl een ander geniet.
Work, eat, sleep, repeat meer lijkt het niet te zijn.
De glans is eraf maar niemand die het ziet.
Op goede momenten probeer je het, stelt doelen en leeft de schijn.
Een schim van wat je weet dat het kan zijn.
Rondjes in de auto, uitstapjes, genieten van de natuur; als het die glimp maar geeft.
Maar aan het eind van het liedje zijn het uitvluchten als je het telkens weer alleen beleeft.
Sociaal ben ik wel, ouwehoeren genoeg maar niemand kent me, tenminste.....niet diep genoeg.
M'n collega's overdag om me heen zijn de enigen die ik spreek.
Een kluizenaar in de drukte van alledag.
Er zijn echt leuke momenten,begrijp me niet verkeerd.
Maar het besef zit diep, dat heb ik wel geleerd....
Uiteindelijk ben je altijd alleen.
Reacties op ‘Uiteindelijk ben je altijd alleen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!