vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
lentebode
Wit donspluimpje neergestreken
op de cadans van de wind
brengt een glimlach gezwind.
Laat de lente losbreken!
Mijn lichaam en geest genieten
van de eerste zonnestralen,
schitteren in waterkralen,
tussen de groene grassprieten.
Nieuw leven herbegint.
Laat de dorheid vallen!
We zijn eensgezind.
Laat de muziek schallen
voor dit lentekind.
Klinkend als kristallen.
Reacties op ‘lentebode’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!