vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Donkerden je ogen
ik heb je kussen
nooit willen blussen
deed water bij de wijn
maar jouw chaos
bleef een festijn
vaak donkerden je ogen
terwijl de zon volop scheen
samen voelde we de pijn
van het existentiële alleen
jij kon nergens heen
onbereikbaar in
een wereld die bruiste
tot de bui overtrok
plezier triomfeerde en
wij voorzichtigheid leerden
tussen dalen en bergen
weeft zich ons leven
de kleuren gescheiden
om het vloeken te mijden
in chaos en pijn wil ik bij je zijn
wil melker
04/05/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Donkerden je ogen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!