Onzichtbaar
Waar zijn de grenzen van het duister
En de contouren van het licht
In deze eindeloze eenzame nacht
Met de schaduwen op mijn gezicht
Is er een morgen in de toekomst
Als vandaag zo heeft gefaald
Komt er ooit een einde aan dit zwart
Of blijf ik in deze mist verdwaald
Hoor ik in dit schreeuwend zwijgen
Het verzet van mijn gedachten
Of is het enkel een schrale troost
De immense pijn te verzachten
Zullen de angsten vervagen
In het ritme van het leven
Of zal het boze kwaad
Me altijd onrust blijven geven
Wordt de strijd ooit overwonnen
Of is deze definitief verloren
Zullen mijn woorden verstaanbaar zijn
Of zal niemand ze ooit horen
Zal ik ooit weer kunnen vertrouwen
Dat ik aan dit leven wen
Of zal ik altijd blijven rouwen
Omdat ik niemand ben
Ingezonden door
Geplaatst op
03-05-2015
Geef uw waardering
Op basis van 18 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Niemand Onzichtbaar VerborgenReacties op ‘Onzichtbaar’
-
prachtig verwoord, zeker gehoord, vertrouw, rouw, oordeelt iemand, dan is diegene niemand. Lieve groet, Marill.
Marill - 04-05-2015 om 08:28