vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
glas
Glasbrokken liggen gloeiend in de oven
de kleur is rood en dan roodgeel,
de energie die het vergt is veel
maar dit is alleen om God te loven.
Die kijkt mee van boven zegt men toch?
Alleen kan ik het niet geloven,
men wil ons een peer stoven
of is het gevoelsbedrog?
Ik zie de duiveltjes dansen
op de gloeiende stukjes glas.
Seffens gaan ze schranzen!
Zij komen zo goed van pas
laten de maatschappij balansen
tussen wat is en was!
Reacties op ‘glas’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!