vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Gevangen
Alleen mezelf heb ik, om me te geloven.
Vriendschap en liefde, kan niemand me beloven.
Zelf voorkomend dat het pijn doet,
mijn dromen blijven net zo zoet.
Maar de dag dat het zelf gebeurd.
Wordt er niet om mij getreurd.
Alleen onder de sterrennacht,
heb ik me iets bedacht:
Als ik niemand als mijzelf heb,
waarom dan nog dit leven?
Gevangen in een web,
blijf ik beven.
Te bang om verder te gaan,
zonder iemand die me echt verstaat.
Volkomen is mijn leven niet,
maar er is niemand die dat ziet.
Reacties op ‘Gevangen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!