Alleen

Zie je wie ik ben?
Rennend door het leven
Om te vluchten voor dit bestaan
Struikelend over de gebroken wegen
Zie je wie ik ooit zou moeten worden?
Omdat het zo had moeten zijn
Zoals de wereld naar zijn kunnen leeft
Maar de kleuren vervagen in een verwoestend ravijn
Hoor je de stilte in mijn stem?
Als de woorden die ik zeg breken in je oordeel
Gevochten voor mijn vrijheid
Maar verloren in jouw toekomstbeeld
Ken je de kwelling van mijn angsten?
Te bang om te slapen, de paniek in mijn gedachten
Morgen begint het leven weer
Maar hoe kom ik door de nachten?
Zul je ooit verstaan wanneer mijn noodkreet klinkt?
Of zul je blijven zwijgen terwijl ik verder ren
En zal vergaan in de vondst van het verlies
Omdat ik weet dat ik altijd niemand ben