vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De taal van kleuren
ik heb immense velden
met bloemen gezien
die fier hun kleuren dragen
zacht wiegen als zij in
opening mijn aandacht vragen
hun ranke stelen lichtjes draaien
maar de zon schijnt
feller op de kale rots waar
stenen regenbogen kaatsen
in kristallen werd
de tijd gevangen die daar
onder grote druk is blijven hangen
zij vertellen van een vroeger leven
laten emoties stralen die
in overgangen zijn gaan dralen
bloemen weten dat
kristallen nooit worden vergeten
omdat ook zij de taal van kleuren spreken
wil melker
27/04/2015
www.wilmelkerrafels.deds.nl

Ingezonden door
Geplaatst op
27-04-2015
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Communicatie Dood LevenReacties op ‘De taal van kleuren’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!