vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
stilleven
lange tijd staat hij nog
- voorhoofd tegen kille ruit-
door het raam te staren
in de nacht
de regen versluiert
het desolate schijnsel
van de lichten
langs de snelweg
in de verte.
de kamer is gevuld
met leegte.
de tijd is rijp
weet hij
en op tafel
wacht het touw
reeds geknoopt
voor de strop.
Ingezonden door
Geplaatst op
17-04-2015
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
SuïcidaalReacties op ‘stilleven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!