adrenaline met een kwinkslag

Mijn pezig lijf buldert van de adrenaline.
Ik schrijf moeilijk deze woorden om te beginnen,
alsof ik loodzwaar ploeterend de aarde moet ontginnen,
met als doel een rijke oogst te bewinnen,
mijn bolle buik tot adonis verzinnen,
en Brussels te jodelen gelijk een Verminnen,
om nadien veel geld bijeen te pinnen.
Misschien beter zou ik mij eens bezinnen,
en louter mijn liefste beminnen.


De adrenaline verplicht mij te communiceren.
Oh lieverd, wild zou ik je nu willen boetseren,
aan dat mooie lijf me bezeren.
Misschien wil jij mijn ranke rug wel masseren?
En niet zoals sommige kwatongen beweren,
me als arm zieltje laten trotseren.
Verder hoef ik niet te reclameren,
indien ik me toch zou vergalopperen,
en mijn liefste me dan toch laat creperen.

Ach zalige adrenalinestoot,
misschien wordt je teveel uitvergroot,
en ben ik de dupe, jij stomme kloot.
Zo belandt je natuurlijk in de goot,
en eindig je als een zielige malloot,
die enkel kan dromen van haar op z’n schoot,
en niks mooie borsten zo vederlicht als lood.
Of toch een zoentje ternauwernood ?
Dream on men, deze stoot helpt je enkel in ’t rood !!!

Ervin Linhart 28-12-2012