Onrust in mij
De onrust in mij, hoe is het toch onstaan?
Altijd mentaal in beweging, geloof me, het is niet aangenaam
honderden vragen dwalen dagelijks door mijn hoofd
Ik wil ze allemaal opgelost hebben, zei ik tegen mijzelf geoorloofd
Dus ik begon aan mijn zoektocht met ontzettend veel hoop
Na veel nadenken ben ik erachter gekomen dat ik stilstond in mijn eigen duurloop
Een beetje vedrietig was ik op mezelf, dat ik dit zo lang heb laten gebeuren
Gebeurtenissen in het verleden, dat ik daar zo lang over zat te treuren
Al die onrust in mij, trok langzaam weg
Opeens voelde ik mij een verlicht en vrij, ik begon onderwerpen van een ander perspectief te zien, wat was ik naar al die realisatie blij
Al de last die ik al de tijd droeg vielen van mijn shouders af
Nu kan ik er om lachen, dit achteraf
Met trots en plezier kijk ik met een nuchtere blik naar het onbekende
Ik ga weer vooruit, wetende dat het niet makkelijk zal worden-
een weg met zorgvuldige ellende
Kevin S
Reacties op ‘Onrust in mij’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!