Verbondenheid

stil knaagt er iets
zomaar uit het niets
woorden die me raken
laten gedachten ontwaken

teder wil ik ze schrijven
om ze altijd te laten blijven
zodat ik kan lezen
in mijn diepste wezen

geluk zit er verscholen
verdriet laat ik ronddolen
pijn wil ik verzachten
immer voel ik je wachten
soms zelfs je hand
die op mijn schouder beland
als ik jou gemis weer heftig voel

samen reizen we naar een doel
de liefde die ons hier op aarde verbond
voel ik iedere morgenstond
geduldig wacht jij op mij
laat je mijn leven hier vrij

je zit niet in mijn schaduw
maar juist in het Licht

Liefs,
Marill