testament van een verloren jeugd

testament van een verloren jeugd

9/3/2015

wat waren we mooi
wat waren we rijzig en jong
dachten aan haar mooie ogen
met de rest er bij natuurlijk
wat wachten we elke avond
alsof de volgende morgen
ons leven de zon en zachtheid
samen met haar eerste zoen zou aanbieden

wisten we veel...

dat die eerste zoen
veel later kwam
maar zonder pardon
geen tedere achternoen
noch avond

enkel mijn herinnering
blijft over
enkel mijn hoop
schreef anoniem over wanhoop

als alles slechts donkerder werd
en je enkel de kilte ervaarde
van ongedeelde verwachting

haar koude ogen
kreeg je er altijd gratis bij
haar misplaatst wantrouwen eveneens

zonder pardon

zoals de eerste seconde
steeds
in enkele beelden vertelde :

jij bent verloren
voor
deze Karnavaleske wereld...

tot uiteindelijk
je hart in quarantaine sloeg