Deze vervloekte wereld.

ik dacht dat ik je kon beschermen
tegen deze wereld en
al de dingen die gebeuren
maar ik heb geen magische krachten.

het is moeilijk te begrijpen
hoeveel er kan gebeuren
tussen een moment en een
ander moment.

het is niet eerlijk en
waarschijnlijk snap jij niet
hoeveel pijn het mij doet
om jouw pijn te zien.

mijn tranen zijn een beetje
vergeleken met de hel waar
jij nu doorheen moet
en ik voel me er schuldig door.

alsof jij de enige bent
die nu de wereld mag vervloeken.
alsof ik het recht niet heb
verdriet te hebben.

Ik probeer me sterk voor te doen
maar zodra jij uit mijn zicht bent
stort ik weer in.
dan laat ik mijn gevoelens de vrije loop.

je kunt me nog zo vaak wegduwen.
je kunt me zo veel trappen geven en
mij bloedend achterlaten
en nog zal ik niet gaan

want de manier waarop ik
van je hou is sterk.
is sterker dan al de keren dat
ik mijn gevoelens probeerde te verbergen.

alles zou makkelijker zijn
als er een
juiste manier was.
die is er niet.

ik wil alles van je afhalen
en op mijn eigen schouders leggen.
heel deze vervloekte wereld
op mijn schouders leggen.