Wonderkind

Het wonderkind was ’s werelds vondst,
acteertalent, verberg verplicht,
danst verder in haar zusters licht:
haar wacht een mooie toekomst.

Het wonderkind zal wel schrijven
scherpt geen zwaard haar potlood,
leggen zinnen schetsen bloot,
de wereld waar letters woorden blijven.

Het wonderkind lost het op!
verklaart liefde enkel rationeel,
wie kennis zaait, valt eenzaam te deel,
ze was het moedertjes, van de pop.

Het wonderkind wordt wakker ’s nachts,
vermoeide ogen laten tranen stromen,
laten varen de mooiste dromen;
een storm ontneemt haar al het zachts.

Het wonderkind vol van zorgen,
dat snel haar eigen weg in sloeg
en ’t leven op haar schouders droeg;
voor jullie is ’t tot morgen.