donkere kant
Gevangen, gekentend
Bang en ontwetend
Wanneer hij weer kwam
Mijn handen worden weer klam
Mijn bange hart klopt in mijn keel
Het word me gewoon even te veel
Als hij naar me kijkt
Is het net of hij in mijn hart bijt
Steeds maar contact
zowel geestelijk als fysiek
Continu kritiek
Ik word gewoon ziek
Hoe moet ik dit stoppen
kan bij niemand aankloppen
niemand weet het echt
Hij is fout, hij is slecht
Hij doet dingen die niet deugen
En hij kan zich er gewoon op verheugen
Hoe moet ik dit aan mensen kwijt
als ik dit vertel krijg ik spijt
Dan weet hij mij te vinden
en zal hij me verslinden
Dus doe ik 1 poging
Bij Meld Mishandeling Anoniem
hopen dat zij kunnen helpen
Misschien
Reacties op ‘donkere kant’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!